Liefdesverklaring aan de Nederlandse Taal
Begin dit jaar verscheen het boekje ‘Liefdesverklaring aan de Nederlandse taal’,van de ravissante Nederlandse met Roemeense wortels Mira Feticu.
Het boekje wordt, zowel in Nederland als in Vlaanderen, op heel veel lof onthaald.
Tijdens de week van het Nederlands – editie 2021, nodigde het Vrouwencentrum de flamboyante Roemeens-Nederlandse Mira Feticu uit, voor een lezing over haar wondermooie boekje: ‘Liefdesverklaring aan de Nederlandse Taal’. In de marge daarvan, lanceerden we een oproep om zelf een liefdesbrief aan onze taal te schrijven.
De ingezonden brieven worden geïllustreerd door leerlingen van de Da Vinci- kunsthumaniora.
Op 24 april 2024, tonen we – in aanwezigheid van Mira Feticu- het lang verwachte resultaat.
Waar en hoe laten we nog weten. Blokkeer alvast de datum in jullie agenda!
Heb je ideeën , maar krijg je je woorden niet geordend? Geef gerust een belletje en wij begeleiden je bij het schrijven van je brief! Gewoon doen!
Verstuur hier je liefdesverklaring aan de Nederlandse taal.
Opgelet: brieven schrijven kan nog tot 1 april 2022.
Bekijk hier de ingestuurde liefdesverklaringen aan de Nederlandse taal.
Luckas Vander Taelen maakte een Podcast en interviewde Mira Feticu: ‘Nederlands leren was een wedergeboorte’, Doorbraak, 13/10/2021
De mooiste verklaringen en quotes, zullen we laten illustreren door Kunsthumaniora Forum Da Vinci.
Dankzij jullie hulp kunnen we op die manier een mooie tentoonstelling samenstellen.
“De taal heeft mij een enorme vrijheid gegeven, die ik elke nieuwkomer gun. Durf te praten, wil ik tegen iedereen zeggen. Door de taal hoor je erbij! “ Mira Feticu
Ingestuurde liefdesverklaringen
Clara, een Brussels ketje
Een vroege lentedag, eind februari 2019 en onze eerste kleindochter wordt geboren.
Het eerste kindje van onze oudste zoon, de mama is Duitstalig,
met elkaar spreken ze engels en ze wonen in Rue Maria Malibran.Zomer, we halen de baby af in de crèche, vlakbij het Jubelpark.
Clara groeit, speelt, de eerste stapjes.
Een zonnige dag in september vorig jaar, samen bij een zomerbar.
Clara krijgt een lepeltje melkschuim van papa en ze zegt: “encore”.15 juli dit jaar, een regendag en ik ben voor het eerst alleen met Clara op stap.
Met haar stepje van de crèche naar huis, tijd voor een koffie op Jourdan.Prentenboeken heeft ze veel thuis, haar favoriet is het Duitste boekje over police, ambulance en de vuilnisdiensten, didactisch dus.
Ik geniet van mijn koffie, Clara observeert en ziet de vuilnisman aan het werk en zegt : “Bonjour Müll”
Brussel is haar stad en Clara kiest een taal, bij een plas zegt ze “nat”.Marie De Maesschalck
Brussellose
Mijn taal is ‘t huis waarin ik woon,
de huid waaruit ik nooit vervel,
het anker dat me werd geworpen.Mijn taal is de oude kathedraal
waar ik gefluister hoor van doden,
en vergader met verlaten goden.Mijn taal is mijn adem en bestaan,
de stroom van woorden in mijn droom
waarop ik zwalk in een lege oceaan.Mijn taal is ‘t levende verhaal
van wat ik denk en vagelijk vermoed,
de warme schoot die mij voldoet.Mijn taal ben ik, zonder taal
raak ik onder de voet, ik
vergeet mezelf, faal en bloed.Zeger De Meester
In het raam van mijn thuis
In het raam van mijn thuis
weerspiegelt de oude gevel
net als ik
een lichaam waarvan het hoofd gevuld met vroeger
toen woorden nog geen betekenis hadden
oppervlakkig, genadeloos
door beelden achtergesteld
ik puur mijn zinnen
omhels het weinige waarin ik diepgang vind
ik troost, bemin
kwets onwetend
en rouw
in passionele brieven
als zij die mij optilde
mijn geduld beproefde
traag
geen tijd duizend pagina’s
vermoord door zwijgzaamheid Hilde De Rore
Ik ben geboren op het eiland Mauritius in 1952
Ik ben geboren op het eiland Mauritius in 1952 als vierde kind in een gezin met zes jongens en vijf meisjes. Mauritius was een kolonie en kende veel nationaliteiten, diverse godsdiensten en talen maar iedereen sprak Creools. Op school waren de lessen enkel in het Engels en in het Frans.
Frans was sjieker ! Nu leert men er op school ook Creools. Thuis zijn wij onze moedertaal blijven gebruiken maar mijn hele beroepsleven moest ik Frans spreken.
Het leven op Mauritius was simpel. We leefden buiten. Kleren wassen deden we in de rivier, we kookten op een houtvuur, er was geen elektriciteit maar we waren gelukkig. Vader was de baas. Kinderen, meer kinderen, dat was de boodschap. Je ging gratis naar school van je zes tot je twaalf jaar. Dan was het voor meisjes meestal afgelopen. Nadien was het betalend onderwijs. Meisjes waren slechts het tweede lot, jongens waren de hoofdprijs.
Ik was nieuwsgierig naar Europa en kon in 1972 vertrekken naar Schoten in België als au pair bij een rijke Franstalige familie. Na drie jaar werd ik huishoudhulp in Sint-Niklaas bij een vriendelijke Franstalige dame. Al die tijd kon ik geen Nederlands leren. Ik leefde in een soort isolement. Schaarse contacten met de bakker of de brouwer verliepen moeilijk. Nederlands en Frans zijn hier niet de beste vrienden. Integreren was heel lastig. Ook voor het contact met mijn kinderen die Nederlands leerden op school was dat een handicap. Onze thuistaal was het Creools gebleven maar mijn dochter stond te zingen op het balkon in het Nederlands, de kinderen spraken onder elkaar Nederlands en ik verstond hen niet. Nu spreken we Nederlands onder elkaar.
Op mijn zestigste ben ik Nederlands beginnen leren bij Bonangana, gedurende zes maand, tot corona eraan kwam. Ik ben blijven oefenen, als vrijwilligster bij de Springplank en in het Vrouwencentrum. Dat heeft me geholpen om mensen te leren kennen. Nederlands was echt nodig om te kunnen communiceren.
Nu kan ik mijn plan trekken in het Nederlands. Ik heb zelfs mijn rijbewijs gehaald in het Nederlands, na tien pogingen. Nooit opgeven is mijn motto.
Ik ben "geadopteerd" door België. Rijk ben ik er niet van geworden. Werken deed ik om geld te verdienen voor thuis. Zij kregen mijn loon, zo’n 100 euro per maand. Ik kreeg enkel wat zakgeld. Nu heb ik veel vrienden hier. Dat is mijn geluk. De Nederlandse taal was daarvoor het middel.
Mijn kinderen hebben gestudeerd en zijn drietalig. Toch ben ik het meest blij dat mijn kinderen nog kunnen praten met mijn familie in het Creools, mijn moedertaal.
Daniella Grégoire
Liefde voor het Nederlands, mijn taal
Ik houd van proza dat aaibaar is als een kattenvacht, van boeken die je in een andere wereld laten verwijlen , van verzen die beelden oproepen van een schoonheid die door geen schilder worden geëvenaard.
Ik houd van de woorden die zich vormen in mijn hoofd om gedachten en gevoelens een uitweg te geven en te bereiken wie luistert. Zo bouwen woorden een brug tussen mensen.
Zo maken wij met onze taal ook een gemeenschap uit ,een natie in de wereld van volkeren en culturen. We rollen het Nederlands uit als een welkomstloper voor taalgenoten en anderstaligen. Kom erbij, al wie hier verblijft of komt wonen.
Neem ze mee wanneer je vertrekt en elders je huis gaat bouwen .Vul het daar met de klanken uit Vlaanderen, met de boeken en gedichten uit het vaderland terwijl je andere talen verwerft en via die talen ook andere mensen en culturen leert kennen.
Dat zal je leren hoe ze denken, voelen; hoe ze zijn en wie ze zijn .
Taal bepaalt je identiteit als persoon, behorend tot een culturele gemeenschap, als Vlaming, als wereldburger, als mens.
Daarom heb ik ze lief.Nelly Maes
Als politiek vluchteling uit het Roemenië van Ceausescu kwam ik in Vlaanderen
We kozen voor een gemeente dicht bij de haven, maar nu wonen we in Sinaai.
Je mag in een zee van mensen geen eiland blijven. Je moet de eerste stap zetten en dat kan niet zonder Nederlands te leren. Ik wou werken als verpleegster en moest dus met de patiënten kunnen communiceren, zelfs hun dialect verstaan. Dat kostte moeite, tijd en geld!
Vooral voor mij als volwassene was het niet eenvoudig. Mijn dochtertje kon na drie maand het verhaal van Roodkapje vertellen en was verbaasd dat ik als mama nog naar school moest gaan om Nederlands te leren. Maar het duurde nog even tot ik door had wat "de kat uit de boom kijken" betekent!
Het Nederlands is bij uitstek een beeldende taal. Als inwoner van Transsylvanië was mijn moedertaal Hongaars, maar op school was het Roemeens de onderwijstaal, de tweede taal was Russisch en in het middelbaar leerde ik ook Duits. Die meertaligheid is me van pas gekomen om als tolk op te treden bij de politie en de rechtbank. Ik ken dus de meeste gevangenissen in Vlaanderen.
Om echt te kunnen integreren moet je zelf naar de mensen toe gaan en dan is de taal leren natuurlijk de eerste stap.
Intussen heeft het Nederlands voor mij geen geheimen meer. Ik houd van het Nederlands. Het is zelfs mijn eerste taal geworden. Als je wil, kan je bij mij Roemeens leren...Maria Nyika
Ik hou van de letter K
Mijn voornaam begint met een K. Ik hou van de harde K-klank. Alleen in het Nederlands kun je zeggen: ikke, ikke, ikke en de rest kan stikke. Koen Nijs
Mijn moedertaal! Het Nederlands (Vlaams)
Ik hou zoveel van jou. De taal die ik van jongsaf heb aangeleerd. Ik wou dat iedereen mij begrijpt als ik mijn moedertaal spreek!
Natuurlijk, dankzij, dat ik mijn moedertaal goed ken, kan ik gemakkelijker een andere taal aanleren en begrijpen.Stefan Peeters
Ik ben Nursel, geboren en getogen in Temse
Ik ben Nursel, geboren en getogen in Temse.
Mijn ouders zijn volbloed Turken uit Oost-Turkije.
De taal binnen ons gezin was Turks, gemengd met Vlaamse woorden
die binnengebracht werden door de broers en zussen.
Mijn eerste kennismaking met het Nederlands was in de kleuterklas.
In het begin had ik het niet gemakkelijk, deze taal was mij vreemd.
Ik was een teruggetrokken persoon, maar door ouder te worden werd ik zelfzekerder.
Ik ben heel blij dat ik Nederlands kan spreken/versta.
Het is een heel belangrijke taal; ik gebruik het op werk voor in verbinding te staan
met mensen van verschillende pluimage/culturen.
Ook privé komt het van pas…om een gesprek aan te gaan met de buren, in de winkel, op straat enz…
Kortom, het is een meerwaarde.Nursel Tekin
Verliefd
In mijn kamer staat een oude Mechelse kast. Op de bovenste plank liggen al meer dan een halve eeuw twee stapeltjes brieven zusterlijk naast mekaar. Het ene stapeltje wordt samengehouden door een rood fluwelen lint. Het andere wordt getooid met een groene satijnen strik. Probeer niet om ze wat verder van mekaar te leggen …….. je krijgt meteen hommeles! Zij bestaan bij gratie van de mooie ode die hun brieven brengen aan de liefde en de overtuiging dit te doen in een prachtige Nederlandse taal. Zij eindigen steevast met “ik hou van jou” of “ik zie je graag”!
Op een dag krijgen zij gezelschap van een oude GSM. Zo’n mobieltje waar je nog enkel mee kon telefoneren of berichtjes verzenden. Het rode fluwelen lint is meteen geïntrigeerd bij het zien van al die lettertoetsen! Even proberen …… en berichtjes verschijnen op het scherm: A.U.B. ‘call me’ …. ik wil een ‘date’ met jou. Please … I love you en kan niet meer wachten. Jij bent mijn ‘darling’ zeker weten. Kiss you!
Weg ermee… met al haar krachten stoot het stapeltje brieven met het rode fluwelen lint de GSM van de plank. Stuk! Niet meer te gebruiken …. Wat dacht je GSM (lieve schat), zij begrijpt me niet? ……. Mis……. Ik versta je wel, maar doe het in ’t vervolg in een mooi Nederlands, ja!Anita Thys
Gn probleem, right?
Of ik aan taalvervuiling doe
vroeg ooit een puritein
aan wie ik instantaan mijn liefde
(en beweegredenen) verklaardeSws
Want ik hou van woorden
oud en nieuw, lang of kort
afgekapt soms, zelfs ‘vuil’, zo u wil
ik vind dat net zo mooiDivers
Dusja, hou het cool,
geef me een high five
of eerder nog een bedenkelijke blik
ik zie én schrijf je graag omdat je ietsBetekentSofie Van Breuseghem
Mijn liefde voor jou
Mijn liefde voor jou
is als een brandend hart
dat in deze dagen van bittere kou
herrijst uit zijn uitdovende smart.Een zee van vuur en vlam,
je houdt me in je ban.In jouw voetstappen ben ik herboren
en leerde 't leven kennen als nooit tevoren.Je woorden doen mij herleven,
de ijzel op mijn ziel heeft het begeven.Mijn liefde voor jou
is als een open raam,
wapperende gordijnen fluisteren mij de naam
van diegene waar ik zoveel van hou.Steven Vanackere
Een liefdesverklaring aan de Nederlandse taal
De Nederlandse taal is de taal van mijn wieg.
Het is eerder de taal van mijn vader. Mijn moeder kwam uit ‘Komen’ maar zij zei altijd ‘Comines’.
Ze hield meer van ‘La Langue de Voltaire’ maar toch was Nederlands de voertaal thuis. Nederlands is de taal waarin ik denk, het zit in mijn hoofd en is altijd bij mij.
Het is de taal waarin ik mijn dromen, filosofieën en verlangens voor mezelf verwoord en waarmee ik me het best kan uitdrukken.
Hoe zou ik niet van die taal kunnen houden?
Mijn taal heeft sappige dialecten en kleurrijke woorden.
Al heb ik mijn waardering voor de Franse taal met de moedermelk binnengekregen en al hoor ik mijn kinderen en kleinkinderen zich overgeven aan de Engelse uitdrukkingen toch is er geen betere plaats om auditief thuis te komen dan bij het kalme ritme van de gesproken Vlaamse taal.Lieve Vandenhoven
Liefdesverklaring aan de Nederlandse taal
Ik kan onmogelijk uitsluitend mijn liefde verklaren aan de Nederlandse taal- ik ben Vlaming, maar daar ben ik niet fier op, want daar heb ik geen enkele verdienste aan.
Ik hou van het Nederlands en het Vlaams, zoals van alle andere talen, omdat ze communicatie niet alleen mogelijk, maar ook ongelooflijk boeiend maken. Je kan er zalig in kletsen met vriend(inn)en, discussieren met andersdenkenden, andere werelden verkennen in boeken, je liefde verklaren - in zoveel mogelijke talen, te beginnen met je eigen moedertaal, maar daar zeker niet mee te eindigen.
De toren van Babel is geen vloek, maar een zegen. Laten we met zijn allen zo polyglot mogelijk worden en onze kinderen de liefde bijbrengen- niet alleen voor de eigen, maar ook voor de ‚vreemde‘ talen. Want liefde is universeel, ook die voor talen. Hanna Vandercammen
Parole
Als voedsel een taal had
dan was het
moules marinières en dorades doréesAls kussen spreken konden
dan was het in het Italiaans:
saro il tuo contadino
e tu la terra miaAls de wind spreken zou
dan klonk het in het Vlaams:
met gierende stem in de gutsende regenAls Moeder Aarde woorden had
dan sprak ze Bibbulmuntaal:
Nidja Boodja. En vroeg: waar is je haardvuur?Als vrede pleiten kon
dan klonk het in Kirundi:
Amahoro
Laat Afrika met rustLaat trommels dreunen
tranen drogen
de adem gekruid
met de geur van regen in de woestijn
Laat herinnering aan oorlog en bloed wegwaaien
Laat leven sijpelen met regen in korstig land
Laat schoonheid de dagen verlichten
Laat taal groeien tot gesprek
woorden tot kracht
Parole, paroleTineke Van der Eecken